Wachten, wachten en nog meer wachten

2 februari 2017 - Soweto, Zuid-Afrika

Aloha!

Vanuit Wilderness ben ik naar Kimberley gereisd om vervolgens via Bloemfontijn naar Masero (Lesotho) te reizen en van Maseru naar Malealea. Vandaag ben ik naar Soweto gereist.

Het plaatsje Kimberley zou een stad zijn waar veel te doen was. Het hoogtepunt The big hole. Dat laatste was zeker waar. De eerste plaats waar ze diamanten hadden gevonden die niet uit de rivier kwamen. Hier hebben ze de eerste mijn gegraven. Hoe de mensen hier werden behandeld en welke gevaren de mensen allemaal moesten trotseren. Voor een paar steentjes.... bizar. Concentratie kamp achtige taferelen voor voornamelijk de zwarte werkers. Die naakt het terrein moesten verlaten zodat ze geen diamant mee konden nemen.
Naast dit gat was er (zeker op zondag) niet veel te doen. Ik heb wat rond gelopen in de verlaten stad. Hier had ik (zoals ik op fb had geschreve) wel een heel leuke ontmoeting. Toen ik aan een man vroeg hoe ik bij het trein station moest komen.
He "it's very far! You can't walk there! It's about 30 minutes"
Me "ok 30min i can do that. Where do i need to go?"
He "you need to go straight until the end and then turn left"
Me "ok. I can do that"
He "i can walk you, then after you have to give me something and then i can be your boyfriend"
Me "thanks.... but i think i'll be fine. I'll go there myself"
Prachtig!! Duidelijk en direct.
Het hostel waar ik zat daar was ik de enige gast. Dus na 2 nachtjes goed slapen (zonder anderen in de kamer slaap ik toch ietsje beter) ben ik verder gegaan.

Via bloemfontijn naar Lesotho. De bus ging weg wanneer deze vol is... dit duurde een uur(tje). Lesotho is een klein land in Zuid Afrika. Dit land spreken maar weinigen Engels. Het is alsof je een stapje terug doet in de tijd. Ik ben eerst naar de hoofdstad gegaan, Maseru in dit hostel was meer een missionaris accomodatie. Prachtige locatie met een dam, maar in geen 30 minuten lopen een winkeltje om eten te kopen.
Voor het eten ging ik dus de stad in. Op de terug weg zat ik in de taxi. De chauffeur zijn enige engels was "hundret" het dubbele van wat we hadden afgesproken... Zijn rijkunsten waren niet om over naar huis te schrijven. Hij heeft me de halve stad laten zien. Wilde me uit de auto gooien bij een willekeurig hotel. Waarbij ik uiteindelijk met handen en voeten de weg moest wijzen... naar mijn hostel. Helaas was mijn kleinste geld een briefje van hondert. Dus hij kreeg zij hundret, of.... ik kreeg in ieder geval geen wisselgeld.

De volgende dag naar Malealea. Wederom wachten totdat de bus vol zat. Wat een respect heb ik voor deze mensen!! We hebben zeker 3 uur gewacht. Niemand klaagt.... gewoon wachten, wachten en wachten. De marktkoopmannen met lelijke kettinkjes oorbellen en prullen blijven het proberen. (Blijkbaar is er iemand die dat koopt)
Een busje voor 12 personen maar met 14 zitten we nog niet vol hoor. Bij passagier nummer 16 (allemaal met veel baggage) start de chauffeur zijn motor en gaan we rijden. Na 2,5 uur door mooie landschappen werd ik eruit gegooid. Ik moest overstappen samen met een 70 jarige man.
Deze meneer kan 3 woorden engels en een beetje Afrikaans. Met Afrikaans/Engels/Nederlands heb ik een gesprek met deze meneer gevoerd en kwam ik erachter dat hij Frenck heet.
Ik "water?"
Frenck "Nee, ik loest bier"
Ik ga naar het winkeltje om te kijken of ze bier hebben... helaas niks te drinken. Dan maar een zak chips.
Anderhalf uur wachten we op het volgende busje, samen delen we mijn zak chips, en leer ik een beetje Sotho (de taal die ze hier spreken)
Dan komt de bus. 7km naar de lodge, 30 minuten in het busje op deze rotserige, heuvelachtige dirth road. 'Gateway of Paradise' is hoe ze het noemen. En dat is zeker waar. Het is prachtig!!

Een mooie hike, watervallen, oude rots tekeningen, poolen met locals. Er is hier genoeg te doen en te zien.
Terwijl ik na een intensieve dag door het dorpje loop raak ik in gesprek met een man. Ik vraag of hij al lang in Malealea woont. Zijn hele leven woont hij hier. En zijn familie ook? Die heeft hij niet meer... ze zijn overleden aan HIV/aids. 40% van de mensen in dit dorp hebben HIV. Bizar veel mensen. Doet je afvragen als je om je heen kijkt... logisch die pyramide van leeftijd. Heeel veel kinderen. Veel jongeren. Voldoende volwassenen en nagenoeg geen ouderen (Frenck en nog een enkeling)

Vandaag ben ik verder gegaan na een lokaal ontbijt, fatcake of zoals wij het zouden noemen: oliebollen. Met een Nederlands stel meegereden naar Johannesburg. Ruim 7uur in de auto om in de spits, een mierenhoop van mensen aan te komen. Ik wil de bus pakken maar met mijn backpack en westerse uiterlijk ben ik een makkelijk doelwit. Ik besluit veel te veel te betalen voor een taxi zodat ik veilig aan kom. Veiligheid is onbetaalbaar toch? Het was me zeker het geld waard. Des te meer omdat er een tropische regenbui aankwam die ik niet lopend wilde trotseren.
Nu zit ik in een hostel in Soweto. Soweto is de grootste township van Zuid Afrika. Morgen staat een fietstour op de planning.

Veel liefs! Sabine

Foto’s

3 Reacties

  1. Wil Voorn:
    2 februari 2017
    Mooi verslag Sabine!
  2. Claire:
    2 februari 2017
    Leuk weer iets te lezen! Bizar om daar zo te reizen en de tijd stil staat, haastig moet je niet zijn...
    En soweto is interessant, de plek van Mandela en de opstanden. Op de fiets is een leuke ervaring. Wees allert in J'burg, je kan er niet zomaar over straat alleen in de avond! En must see het apartheid museum. Have fun and take care.
    Ps Buiksloot heeft het!
  3. Wieteke:
    3 februari 2017
    Tja Pole Pole. Maar wat een avonturen weer. Respect dat je dit in je eentje doet hoor! Enjoy, have fun and stay safe. Xxx